Alter

Dilan zoomt in op de strijd die ze als nazaat van de Turkse migrant levert, om de onverwerkte trauma’s van gebroken ouders en grootouders te overwinnen en zo dichter bij zichzelf te komen. En hoe staat zij als derde generatie migrantenvrouw tegenover het moederschap, wat wil ze doorgeven? Wat neemt ze mee en wat laat ze achter, wat is er gewonnen en wat is er verloren?

Dilan probeert een lijn te trekken tussen haar eigen verhaal en de geschiedenis van haar familie. Baba, papa, die zijn dorp in Turkije de rug toekeerde. Babaanne en anneanne, beide oma’s, die zich volledig opofferden voor het gezin. Anne, haar moeder, die in verwarring is tussen het kiezen voor haar vrijheid en de opoffering voor haar gezin. En dede, opa, die zegt: ‘Jij en ik Dilan, wij voelen dezelfde pijn.’ De pijn wanneer je jezelf niet langer in je familie herkent. Dilan onderzoekt welke ‘alters’ ze met zich meedraagt en hoe ze haar leven verder moet vormgeven, want anders dan degenen die haar zijn voorafgegaan, kan zij bewust haar eigen toekomst bepalen.