image by Heleen Mineur, photo by Ies Kaczmarek

trying to get cozy in the dark dark void

FADAT
do 24 okt - 20:30
do 24 okt
20:30
  • do 24 okt
    20:30
    Zaal 3
    De Constant Rebecqueplein 20A
    Geweest

Twee wezens bestaan in een groene leegte. Deze afgrijselijke vlakte strekt zich uit in alle richtingen, waardoor ze niet meer in staat zijn het alles van het niets te onderscheiden. De grenzen van hun bestaan vervagen, terwijl ze een intense verbondenheid voelen met alles wat was, alles wat is, en alles wat ooit zal zijn.

Deze fysieke en beeldende performance toont een atmosferische verkenning van de leegte. Een leegte die weerklinkt vanuit, rondom, en dwars door de lichamen van de performers.

In English below →

Alles is mogelijk omdat er nooit iets zal gebeuren. In de leegte dreigt gevaar door hun onaantastbaarheid. Ze raken verstrikt in een wrede dans, waarin hun ellende een vreemd genot voortbrengt. Verbijsterd door mogelijkheden, gegrepen door angst en geprikkeld door vreugde, worden ze tot het uiterste uitgerekt. Een diep verlangen naar geborgenheid en troost sluipt naar binnen, leidend tot een koortsige zoektocht naar dekens.

Over FADAT

FADAT is een performance collectief bestaande uit de Nederlands-Iraanse broer en zus Manuel Groothuysen en Diane Mahín. Na theoretische studies in sociale en geesteswetenschappen, begon het duo met samenwerken tijdens hun studies aan de Toneelacademie Maastricht. Zij vinden elkaar in hun existentiële en absurdistische opvattingen over de werkelijkheid en hoe de mens onderworpen is aan de manipulatie van andere (niet-)menselijke entiteiten.

Deze ideeën kunnen overweldigend en confronterend zijn, maar wanneer je uitzoomt, ook bevrijdend en pijnlijk grappig. Zij verbeelden deze concepten naar audiovisuele performatieve realiteiten, die zich laten informeren door menselijk gedrag binnen zowel gefabriceerde als onvermijdelijke patronen.

In de media

Reacties van bezoekers:

‘FADAT zet een apocalyptisch, verontrustend en onvergetelijk landschap neer dat de toeschouwer met haar eigen angsten, zorgen en gevoelens van eindigheid confronteert. En op een of andere manier is deze performance ook nog eens grappig’ - Maurits de Bruijn (schrijver en journalist)

"Als je wilt zien wat het is om geboren te worden in de gebroken wereld waar we nu in leven moet je naar deze voorstelling. Angstaanjagend en prachtig." - Alma Mathijsen

"Ik kon er geen genoeg van krijgen om te zien hoe de weerspiegeling van mijn eigen gevoelswereld met zoveel zorgvuldigheid maar ook humor werd getoond. Elke seconde was de moeite waard." - Astrid Abels

THEATERKRANT

"Er is iets magisch beklemmends aan het openingsbeeld van de voorstelling"

"Dapper aan de voorstelling is dat de modulaties en transities tussen de scènes, minimaal maar scherp zijn. Ze doen een beroep op ons vermogen details te ontwaren en benadrukken dit door sterk gebruik te maken van motief en herhaling. Steeds weer dwingt het spel, ons eigen lichaam te heroverwegen. De eigen waarneming in twijfel te trekken."

- Dean Bowen

SPRINGBACK MAGAZINE

"Have you ever sat in a pitch black room, waiting longer than expected for something to happen? And in these brief moments, time expands and you find yourself capable of tracing through life’s greatest anxieties, becoming hyper aware of your thoughts, breath, creaks of your body, and at some point you wish for Christ’s sake something, anything might happen…

Trying to get cozy in the dark dark void grabs this feeling and multiplies it by ten to urge the audience to practise a now-extinct amount of patience." - Rebecca Douglass

MISTER MOTLEY

Het niets en alles dat het opvreet – over het werk van EMIRHAKIN, Brat, Camping en FADAT
"Met dat niets, de nietszeggendheid of uitzichtloosheid valt natuurlijk ook te werken. Het kan een materiaal zijn, of is – beter gezegd – toonbaar te maken. Zo zag ik dat niets opduiken in Trying to Get Cozy in the Dark Void" - Maurits de Bruijn

In English

Two beings exist in a green void. This void, a hideous expanse of nothingness, stretches infinitely in every direction, leaving them unsure if they occupy all of it or none of it at all. The boundaries of their being seem to blur, as they feel an overwhelming connection to all that was, all that is, and all that ever will be.


Anything could happen because nothing ever will. In the void, danger is looming because nothing touches them. They are caught in a cruel dance, where their misery births a bizarre enjoyment. Stunned by possibility, grasped by fear and sparked by joy, they are stretched to an extreme. A deep longing for coziness and comfort creeps in, culminating in a desperate quest for blankets.

This physical and visual performance unveils an atmospheric exploration of emptiness. An emptiness reverberating from, around, and through the bodies of the performers.

Credits

creatie, performance, sound design FADAT | scenografie/installatie, kostuumontwerp Arthur Guilleminot | dramaturgie Peter Missotten | coaching Peter Vandemeulebroecke, Esther Snelder | outside eye Michiel Vandevelde | fotografie Ies Kaczmarek | visual design Heleen Mineur | tekst excerpts by Clarice Lispector, translated by Johnny Lorenz, from A BREATH OF LIFE, copyright ©1987 by the Heirs of Clarice Lispector, translation copyright ©2012 by Johnny Lorenz. Reprinted by permission of New Directions Publishing Corp. Clarice Lispector, UM SOPRO DE VIDA, © Paulo Gurgel Valente, 1973 | geluidssample eerste scene Wuji

residenties Het Huis Utrecht, Platform Nexus
co-productie ON_OFF_SPACE fueled by deSingel
ondersteund door Fonds Podium Kunsten, Janivo Stichting, Amarte Fonds, Cultuurfonds