Eric de Vroedt: ''Ik ben nu meer dan ooit met mijn familie bezig.''
Regisseur en schrijver Eric de Vroedt dook voor zijn nieuwe voorstelling zijn familiegeschiedenis in. De eeuw van mijn moeder gaat over zijn eigen moeder, de migratie van Nederlands-Indië naar Nederland en welke sporen die nalaat in een familie. De repetities zijn in volle gang en we hopen de voorstelling vanaf begin juni aan je te kunnen laten zien in de Koninklijke Schouwburg. In de tussentijd vertelt Eric, die het stuk zelf ook regisseert, je graag meer over de voorstelling en over zijn moeder.
Van Nederlands-Indië naar Nederland
''Mijn moeder werd in 1940 geboren in Batavia, de hoofdstad van Nederlands-Indië,'' vertelt Eric. ''In deze kolonie speelden racisme, onderdrukking en ongelijkheid een grote rol. Indische mensen waren een soort tweederangsburgers die maar streefden om bij de Nederlandse bovenlaag te horen.'' Zijn opa, de vader van Erics moeder, kwam om in een Jappenkamp. Ook daarna, tijdens de Indonesische revolutie, zit de familie in grote angst. Ze zijn niet langer veilig in Nederlands-Indië en vluchten samen met honderdduizenden andere mensen naar Nederland. Naar een vaderland waar ze nooit geweest zijn en dat hen totaal onbekend is.
''Ze was er helemaal klaar mee, met Nederlands-Indië.''
Op haar achtste kwam Erics moeder met de boot naar Nederland. ''Sindsdien is ze er nooit bewust mee bezig geweest dat ze uit Indonesië kwam,'' vertelt Eric. ''Ze was er helemaal klaar mee, met Nederlands-Indië. Mijn moeder kon ook nauwelijks Indisch koken: ze kende twee gerechten, waarvan één Chinees bleek te zijn en de ander niet lekker was.''
Zijn moeder is nooit terug geweest naar Indonesië, en dat wilde ze ook niet. Er was altijd een grote afstand tussen haar en haar afkomst. ''Toch zei ze aan het einde van haar leven tegen haar dokters: ‘Ik wil niet dat u mij behandelt als een of ander meegaand Indisch vrouwtje’. Dat was voor mij een soort eyeopener.''
De invloed van het Indisch zijn
Deze uitspraak van Erics moeder is het uitgangspunt geworden van het onderzoek en de voorstelling De eeuw van mijn moeder. ''Heel haar leven lang heeft ze niet bezig willen zijn met Indisch zijn, maar aan het einde, als het op leven of dood aankomt, is ze bang dat ze behandeld wordt als een tweede- of derderangsburger. Voor mij was dat een teken dat, ondanks dat ze er niet mee bezig was, het Indisch zijn toch zoveel invloed had op haar en hoe zij was.''
''Ik ben nu meer dan ooit met mijn familie bezig.''
Eric de Vroedt is naar eigen zeggen geen familyman. ''Maar ik ben nu meer dan ooit met mijn familie bezig,'' zegt hij. ''Ik ben ook niet heel mijn leven lang bezig geweest met Indisch zijn. Ik denk juist omgekeerd: deze voorstelling biedt me de gelegenheid om mezelf heel erg bezig te houden met mijn moeder en mijn afkomst.''
Hoe laat het koloniale systeem sporen na in een familie?
De voorstelling gaat niet alleen over de moeder van Eric de Vroedt, maar vertelt een herkenbaar familieverhaal. ''Het is ook een onderzoek hoe het koloniale systeem, in dit geval Nederlands-Indië, sporen achterlaat in een mensenleven. En in een familie. En misschien in nieuwe generaties van die familie,'' legt Eric uit. ''Over the colonial burden die mensen met zich meedragen, zonder dat ze het zelf doorhebben. In hoeverre neem je die sporen mee, kan je ze achterlaten en hebben ze invloed op je?''
De eeuw van mijn moeder
Regisseur Eric de Vroedt dook zijn familiegeschiedenis in en schreef een verhaal over zijn eigen moeder, de migratie van Nederlands-Indië naar Nederland en welke sporen die nalaat in een familie. Een fantastische cast, met Esther Scheldwacht als moeder Winnie, brengt dit herkenbare verhaal opnieuw tot leven in een marathonvoorstelling. De eeuw van mijn moeder is exclusief te zien in de Koninklijke Schouwburg
