Klaus Kinski Erlöser

Een beeldbuis knispert als een dovende kaars, een langgerekte gil klinkt door krakerige luidsprekers, flitsen van films reflecteren als bliksemslagen in de waterige ogen van een jongeman. Een aardbei ligt als offer klaar.

In een decor van televisieschermen, die fragmenten uit het oeuvre van acteur Klaus Kinski afvuren, tracht performer Kedves van den Berg zich in tekst te verhouden tot het beeld van zijn held. Was Kinski een geniale kunstenaar, een gevaarlijke gek, iemand die slechts liefde nodig had of een monsterlijke misbruiker? En zijn al deze scherven niet deel van zijn geheel?

In een eenzame processie worden televisies gesleept en gesjouwd om nieuwe beelden te bouwen: een heksenkring, een grafsteen, een bed, een kruis, een podium. Het fysieke op- en afbouwen dient als weg tot de- en reconstructie van Kinski als persoon en persona, het zweet dat langs de zwoegende performer zijn rug loopt als teken van de verwoede poging. Waarom wegen Christusbeelden zwaarder dan Madonna’s? En waarom klinkt de lokroep van het donker toch zo zoet?

Uit de talloze versies van Kinski’s autobiografie, de 137 films uit zijn werkende leven en de woorden van zijn vrienden, vijanden en familie, weeft Kedves met grove draden een beeld van zijn verlosser terwijl de lijn tussen Klaus en Kedves langzaam vervaagt. Maar wat gebeurt er wanneer de voorstelling het gevoel van heldendom moet loslaten en de harde feiten en consequenties onder ogen moet komen?

Klaus Kinski Erlöser is een geestesoproeping, om om te gaan met het feit dat Kedves houdt van iemand waar niet van gehouden kan of mag worden. Over te hard vasthouden, over het sussen van een schreeuw, over het strelen van blonde haren.